Hvers vegna íhaldssamir einstaklingar eru ánægðari en frjálslyndir...

 

Ég las nokkuð áhugaverða grein í The Economist um daginn þar sem því er haldið fram að íhaldssamir einstaklingar (í Bandaríkjunum) eru yfir höfuð ánægðari með lífið en frjálslyndir.  Greinin byggir frásögn sína á nýlegri bók eftir Arthur Brooks (sem er hagfræðingur frá Syracuse háskólanum í New York fylki) sem heitir "Gross National Happiness".  Bók Brooks byggir á umfangsmiklum rannsóknum sem gerðar hafa verið um "hamingjustig" almennings í Bandaríkjunum. 

 Í könnun sem gerð var árið 2004 (að vísu hefur margt breyst síðan þá) voru íhaldssamir (conservative) einstaklingar tvisvar sinnum líklegri en frjálslyndir til þess að svara því að þeir voru "mjög ánægðir" með lif sitt.  Af þessu væri hugsanlega hægt að draga þá ályktun að hamingja íhaldsamra væri í beinu sambandi við uppgang Bush stjórnarinnar á þeim tíma, en rannsóknir hafa sýnt að íhaldsamir Bandaríkjamenn hafa verið ánægðari með líf sitt en frjálslyndir undanfarin 35 ár (og hefur efnahagsleg staða einstaklinganna engin áhrif).  Brooks telur að aðallega séu þrjár skýringar á bak við þetta. Þær eru: hjónaband, þátttaka í trúarathöfnum og barnseignir.  Íhaldssamir einstaklingar eru tvisvar sinnum líklegri til þess að vera giftir, og tvisvar sinnum líklegri til þess að sækja kirkjur reglulega en frjálslyndir.  Trúaðir einstaklingar í hjónabandi eru því mun líklegri en vantrúaðir einstaklingar sem ekki eru í hjónabandi til þess að vera sáttir við líf sitt.  Rannsóknin sýndi einnig fram á það að það sé jafn líklegt að ótrúaðir, frjálslyndir einstaklingar segjast vera "mjög ánægðir" með líf sitt en að segja að þeir séu "ekki ánægðir" við líf sitt.  Hins vegar eru trúaðir íhaldsmenn  tíu sinnum líklegri til þess að segja að þeir séu "mjög ánægðir" með líf sitt en að segja að þeir séu "ekki ánægðir" með líf sitt.

En hvers vegna ætli að þetta sé svona?  Brooks telur að munurinn á milli lífssýnar íhaldssamra og frjálslyndra hafi þar mikið um að segja.  Stór hluti af lífssýn íhaldssamra einstaklingar í Bandaríkjunum er að ef þeir stundi vinnu sína vel og af dugnaði og ef þeir fylgi reglum samfélagsins, þá mun þeim vegna vel.  Þessi lífssýn stuðlar að því að íhaldssamir eru mun bjartsýnni, því þeim finnst þeim hafa betri stjórn á framtíð sinni og umhverfi.  Frjálslyndir er mun líklegri til þess að hafa svartsýnni sýn á umhverfi sýnu og framtíð, þar sem þeim finnst eins og það sé alltaf eitthvað sem ríkið getur gert betur til þess að aðstoða þeim að ná fram markmiðum sínum.

Ég ætla ekki að leggja mat á það hvernig þessi bók Brooks fellur að íslenskum aðstæðum, en skoðun mín er sú að einstaklingar eiga að hafa eins mikið frelsi og hægt sé til þess að ná fram vonum sínum og framtíðar markmiðum, án íhlutunar stjórnvalda.

 

Athugasemdir

[Ingi Björn Sigurðsson, 6.4.2008 kl. 22:26]

Flott fæsla hjá þér

Stórnarst ekki ánægja af vændingum til einhvers. Má ekki halda því fram að sama skapi að íhaldsmenn hafa minni væntingar en frjálslyndir?

[Styrmir Hafliðason, 6.4.2008 kl. 23:11]

Jú það væri vel hægt að halda því fram.  Því minni væntingar (kröfur, vonir) sem fólk gerir til ríkisisins (sem venjulega er tengt íhaldsmönnum), því minni líkur eru á því að vankantar/gallar/mistök ríkisins komi til með að valda þeim vonbrigðum.