Afstaða Obama og Clinton gagnvart utanríkismálum

Hér Vestra er lítið talað um annað en hvort Obama eða Clinton hljóti útnefningu Demókrataflokksins.  En hvernig ætli utanríkisstefna þeirra verði ef annað hvort þeirra verður kosin sem forseti Bandaríkjanna?  Kjósendur Demókrataflokksins hafa á undanförnu kvartað undan því að utanríkistefna þeirra Clinton og Obama sé yfirhöfuð mjög svipuð.  Það er hins vegar nokkrir þættir sem skilja þar á milli, og að mínu mati skipta þessir þættir gríðarlega miklu máli varðandi framtíðarákvarðanir þeirra í utanríkismálum.  Annað atriði sem skiptir líka miklu máli er hvaða ráðgjafa Obama og Clinton kjósa að hafa í kringum sig til að aðstoða við að taka ákvarðanir í utanríkismálum.  Ráðgjafar forseta í utanríkismálum hafa mikil áhrif á þær ákvarðanir sem forsetar taka.  Til dæmis höfðu ráðgjafar eins og Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz og Richard Perle mikil áhrif á ákvörðun Bush um að ráðast inní Írak á sínum tíma.

Utanríkisráðgjafar Hillary Clinton koma flestir úr forsetatíð Bill Clinton og má þar nefna fyrrum utanríkisráðherra Madeleine Albright og fyrrum National Security Adviser Sandy Berger.  Sá einstaklingur sem líklega mun hafa mest áhrif á ákvarðanir Clinton í utanríkismálum, og sem er einnig líklegasti einstaklingurinn til að verða næsti utanríkisráðherra (ef Clinton vinnur), er maður sem heitir Richard Holbrooke.  Richard Holbrooke var fulltrúi Bandaríkjanna í Sameinuðu Þjóðunum í valdatíð Bill Clinton.

Utanríkisráðgjafar Obama eru flestir töluvert yngri en ráðgjafar Clinton, en hafa samt sem áður náð töluverðum frama í utanríkismálum, má þar nefna fyrrum national security advisors Zbigniew Brzezinski og Anthony Lake og fyrrum yfirmann sjóhers bandaríkjamanna Richard Danzig.

Stærsti munurinn á milli forsetaframbjóðendanna tveggja og þeirra ráðgjafa, er afstaða þeirra gagnvart stríðinu í Írak.  Stuðningsmenn og ráðgjafar Obama hafa bent á þá staðreynd að Obama var á móti árásinni í Írak frá byrjun meðan að Clinton var fylgjandi.  Obama gagnrýndi opinskátt Bush og utanríkisstefnu hans og varaði við því að árás á Írak myndi aðeins leiða af sér aukningu á hryðjuverkum í heiminum, óstöðuleika í Mið Austurlöndum sem og verri stöðu Bandaríkjanna í alþjóðamálum.   

Clinton hins vegar studdi árásina og endurtók aðeins staðhæfingar Bush um að Bandaríkjunum stæði yfirvofandi ógn af Saddam Hussein.  

Þó svo að framtíðarákvarðanir þeirra skipta í raun meira máli en hvort þau studdu eða voru á móti ákvörðuninni að ráðast á Írak, segir það samt sem áður mikið um hugsanlegar framtíðar ákvarðanir þeirra og um afstöðu þeirra gagnvart alþjóðalögum, samvinnu við aðrar þjóðir, notkun á upplýsingum og notkun á herafla.  Í þessu samhengi er vert að benda á það að utanríkisráðgjafar Clinton voru nær allir fylgjandi ákvörðuninni að ráðast á Írak, meðan að utanríkisráðgjafar Obama voru nær allir á móti.

Það virðist því að Hillary Clinton og ráðgjafar hennar munu vera mun líklegri til þess að hunsa alþjóðalög, samvinnu við aðrar þjóðir og að notast við "pre-epmtive" aðgerðir í alþjóðamálum.  Að sama skapi bendir allt til þess að Obama muni taka sér lengri tíma til þess að vega og meta ólíka valmöguleika, að hann muni hafa meiri samvinnu við aðrar þjóðir til þess að viðhalda stöðuleika og frið í alþjóðakerfinu og að notast við herafla aðeins þegar allir aðrir valkostir hafa verið skoðaðir til þrautar.

Hvernig svo sem þessar kosningar fara, þá er það samt sem áður ljóst og hvorki Clinton né Obama geta staðið við loforð sín um að draga herlið Bandríkjanna úr Írak á næstu mánuðum.  Obama hefur haldið því fram að hann ætli sér að draga allt herlið Bandaríkjanna úr Írak á næstu 16 mánuðum.  Clinton hefur haldið því fram að hún muni byrja að draga herlið Bandaríkjanna úr Írak strax eftir 60 daga frá því að hún tekur við forsetaembættinu.  Að mínu mati myndi of snemmt brotthvarf Bandaríkjanna úr Írak leiða til borgarastríðs og mikil mannfalls meðal Íraka, jafnt Súnní, Shía og Kúrda.  Ég tel því að eftir að næsti forseti Bandaríkjamanna tekur við embættinu þá verður hann að standa við skuldbindingar sínar gagnvart Írökum, og halda herafla sínum þar þangað til að Írakar geta tekið við öryggismálum sínum sjálfir.  Þetta á enn eftir að taka nokkur ár, og verða Bandaríkjamenn að standa vörðinn, hugsanlega með hjálp NATO og annarra vestrænna ríkja, þangað til.

Athugasemdir

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 25.4.2008 kl. 15:52]

Christian Glitter by www.christianglitter.com

Sæl Styrmir minn
Gleðilegt sumar.
Gaman að þú skyldir fara að blogga.
Vona að frúin vinni.
Gangi þér vel í náminu og öllu sem þú tekur þér fyrir hendur.
Drottinn blessi þig og fjölskylduna.
Kær kveðja/Rósa

[Böðvar Ingi Guðbjartsson, 20.5.2008 kl. 22:33]

Sæll Styrmir. Áhugaverð pæling. Ég er þó nokkuð viss um að forsetaframbjóðandinn John McCain verði næsti forseti Bandaríkjanna. Repúblíkanar eru ekki að standa í þessu þrasi um hver á að bjóða sig fram.

http://www.johnmccain.com/